Σε ποια ηλικία πρέπει να εξεταστούν τα παιδιά?
Είναι απόλυτα κατανοητό πόσο άρρηκτα συνδεδεμένη είναι η ανάπτυξη του παιδιού μας με την όραση του. Το 80% των πληροφοριών που λαμβάνει ο εγκέφαλος μας είναι εικόνες. Οι πληροφορίες αυτές μας βοηθάνε να μάθουμε να μιλάμε, να περπατάμε, να διαβάζουμε, να κοινωνικοποιούμαστε, να δουλεύουμε. Η καλή όραση είναι απαραίτητη για τη σωματική, πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού, την ομαλή σχολική και κοινωνική ζωή του. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής απαιτεί δυνατή όραση, ικανή να ανταπεξέλθει στις έντονες οπτικές προκλήσεις της εποχής (μαθησιακή διαδικασία, ηλεκτρονικές συσκευές). Αυτή η δυνατή όραση «χτίζεται» από την παιδική ηλικία.
Υπάρχουν παθήσεις των ματιών που φαίνονται, αλλά και άλλες που εντοπίζονται τυχαία με την οφθαλμολογική εξέταση και ακόμη χειρότερα οφθαλμολογικές παθήσεις που απειλούν ακόμη και τη ζωή του παιδιού, η λύση σε όλα τα παραπάνω είναι η πρόληψη! Οι συχνότερες παθήσεις, που μπορούν να προληφθούν με έγκαιρη διάγνωση είναι ο στραβισμός, η αμβλυωπία και οι αδιόρθωτες διαθλαστικές ανωμαλίες. Ο προληπτικός οφθαλμολογικός έλεγχος στα παιδιά πρέπει να γίνεται 1) αμέσως μετά τη γέννηση και οπωσδήποτε έως τους δύο πρώτους μήνες της ζωής, 2) σε ηλικία ενός έτους, 3) σε ηλικία 2-3 ετών 4) σε ηλικία 5 ετών και από εκεί και πέρα κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια της σχολικής ζωής.
Τι είναι η ορθοπτική μελέτη?
Ορθοπτική μελέτη είναι η μελέτη της σωστής ανατομικά θέσης και προσανατολισμού των δύο οφθαλμών. Όπως και της σωστής συνεργασίας μεταξύ τους και κατά την προσήλωση σε μακρινούς και κοντινούς στόχους και κατά την κίνηση τους σε διάφορες βλεμματικές θέσεις. Με αυτή μπορεί να αποκαλυφθεί ένας στραβισμός ο οποίος έχει αιτιολογία οργανική (οφθαλμός με μη λειτουργική όραση) ή διαθλαστική (οφθαλμός με πολλούς βαθμούς υπερμετρωπίας, αστιγματισμού, μυωπίας). Τα μάτια τα οποία δεν συνεργάζονται σωστά μεταξύ τους μπορεί να δημιουργήσουν στον ασθενή διπλή όραση, θολή όραση και πονοκέφαλο, ζαλάδες και μαθησιακές δυσκολίες οι οποίες να αποδίδονται λανθασμένα σε άλλες αιτιολογίες ψυχοκινητικής ανάπτυξης όπως σύνδρομο υπερκινητικότητας και διάσπασης προσοχής. Μη σωστός προσανατολισμός των δυο οφθαλμών μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκαλυφθεί ακόμα και στην εξεταστική δοκιμασία, λόγω του χαρακτήρα και της φύσης της διαταραχής αυτής που συχνά είναι κρύφια και δυσδιάκριτη, λανθάνον στραβισμός (όχι πάντα μόνιμος και έκδηλος), επαλλάσον στραβισμός (μη σταθερός-μια στο ένα και μια στο άλλο μάτι), μικροστραβισμός και στραβισμικά σύνδρομα που συνδυάζονται με αντισταθμιστική κλίση του κεφαλιού το οποίο εξισορροπεί την κλινική εικόνα των ματιών που στραβίζουν δίνοντας την εντύπωση φυσιολογικού προσανατολισμού των ματιών.
